Najlepsze płytki na taras zewnętrzny w 2025 roku

Zastanawiasz się, Jakie płytki na taras zewnętrzny wybrać, aby Twój kącik relaksu na świeżym powietrzu był nie tylko piękny, ale przede wszystkim trwały i bezpieczny? Wybór odpowiednich płytek to prawdziwa sztuka, wymagająca rozważenia znacznie więcej niż tylko kwestii wizualnych; muszą sprostać kaprysom pogody, gwarantować antypoślizgowość i wytrzymać próbę czasu, często będąc najbardziej praktycznym i estetycznym rozwiązaniem, a najlepszym wyborem do zastosowań zewnętrznych, w tym na taras, jest zazwyczaj mrozoodporny gres o niskiej nasiąkliwości. Płytki na balkonie czy tarasie powinny być gotowe na deszcz, mróz i słońce, a ich funkcjonalność jest równie ważna, co estetyczny wygląd.

Decyzja o wyborze płytek tarasowych nie jest tak prosta, jak mogłoby się wydawać. Stajemy przed ścianą możliwości, gdzie każdy materiał, wzór czy rozmiar ma swoje specyficzne wymagania i najlepiej sprawdza się w określonych warunkach. Przeprowadziliśmy analizę najczęściej rozważanych typów płytek zewnętrznych pod kątem ich kluczowych parametrów, które determinują ich przydatność i trwałość w zmiennym klimacie.

Analizując powyższe dane, wyraźnie widać, dlaczego gres, zwłaszcza ten o niskiej nasiąkliwości (poniżej 0.5%), jest liderem wśród materiałów wybieranych na zewnątrz. Jego niemal zerowa chłonność i wrodzona wytrzymałość chemiczna i mechaniczna czynią go niepokonanym w starciu z mrozem, wilgocią i słońcem. Płytki Cotto, mimo swojego niepowtarzalnego uroku, wymagają znacznie więcej uwagi, szczególnie w klimacie, gdzie zima oznacza spadki temperatur poniżej zera, o czym często zapominamy, kierując się wyłącznie wyglądem. Klinkier stanowi solidną alternatywę, zwłaszcza ten o odpowiednio niskiej nasiąkliwości.

Mrozoodporność i niska nasiąkliwość: Dlaczego są kluczowe na zewnątrz?

Wybierając płytki na taras zewnętrzny, pominięcie kwestii mrozoodporności jest jak budowanie domu bez fundamentów w strefie trzęsień ziemi – proszenie się o kłopoty. To nie tylko zalecenie, to absolutny wymóg, bez którego żadna zewnętrzna posadzka nie przetrwa dłużej niż kilku sezonów w polskim klimacie. Mróz działa podstępnie i bezlitośnie.

Proces niszczenia jest prosty, ale jego skutki druzgocące. Woda wnika w pory płytki – im wyższa nasiąkliwość materiału, tym więcej wody może pochłonąć. Kiedy temperatura spada poniżej zera stopni Celsjusza, ta uwięziona woda zamarza, zwiększając swoją objętość o około 9%. To rozszerzanie generuje olbrzymie ciśnienie od wewnątrz, rozsadzając strukturę płytki od środka.

Dzieje się tak szczególnie, gdy płytka ma nasiąkliwość powyżej 3%, co dyskwalifikuje większość standardowych płytek ceramicznych wewnętrznych do zastosowań zewnętrznych. W przypadku płytek tarasowych szukamy wartości poniżej 1%, a idealnie, tak jak w gresie, poniżej 0.5%. Tak niska nasiąkliwość sprawia, że w płytce praktycznie nie ma miejsca, gdzie woda mogłaby się gromadzić w ilościach stwarzających ryzyko rozsadzenia przez lód.

Mrozoodporność jest certyfikowaną cechą, potwierdzającą zdolność płytki do wytrzymania cykli zamrażania i rozmrażania bez utraty integralności strukturalnej. Norma PN-EN ISO 10545-12 określa, jak przeprowadzać testy mrozoodporności. Płytki są naprzemiennie nasiąkane wodą i zamrażane (np. do -5°C) i rozmrażane (np. do +5°C) w kontrolowanych warunkach. Po kilkudziesięciu lub stu takich cyklach (często 100 cykli w testach laboratoryjnych), płytka jest badana pod kątem pęknięć, odprysków czy zmian wyglądu. Dopiero materiał, który przeszedł taki test pozytywnie, może być zadeklarowany jako mrozoodporny i stosowany na zewnątrz.

W praktyce oznacza to, że wybór "ładnych" płytek wewnętrznych na taras skończy się katastrofą po pierwszej ostrzejszej zimie. Płytki zaczną pękać, odpryskiwać, a ostatecznie wymagać wymiany. To strata pieniędzy, czasu i nerwów. Mrozoodporność nie jest cechą, na której można oszczędzać czy iść na kompromis przy wyborze płytek do każdego balkonu czy tarasu.

Niska nasiąkliwość idzie w parze z innymi pożądanymi cechami, takimi jak odporność na plamy i zabrudzenia. Im mniej woda wnika w strukturę płytki, tym trudniej wnikają tam również inne substancje, co ułatwia utrzymanie tarasu w czystości. Jest to aspekt często doceniany przez użytkowników dopiero po kilku sezonach, kiedy plamy z liści, ziemi czy grillowego tłuszczu okazują się łatwe do usunięcia.

Wybierając płytki, upewnij się, że sprzedawca lub producent jednoznacznie deklaruje ich mrozoodporność i podaje symbol nasiąkliwości (najlepiej Grupa BIa wg PN-EN 14411 dla gresów, co oznacza nasiąkliwość mniejszą niż 0.5%). To Twój główny "ubezpieczyciel" na lata. Pamiętaj, że nawet najlepsza płytka mrozoodporna musi być położona na odpowiedniej, stabilnej podbudowie z drenażem i na właściwym kleju (również mrozoodpornym i elastycznym), aby spełnić swoją funkcję.

Z moich obserwacji wynika, że błąd popełniany najczęściej to brak weryfikacji parametrów technicznych – ludzie kupują "na oko", bo płytka im się podoba. Efekt jest taki sam, jak przy wyborze letnich opon na zimę. Dramat. Płytka mrozoodporna, o nasiąkliwości bliskiej zeru, to podstawa. To ona da gwarancję, że taras przetrwa zarówno łagodne zimy bez śniegu, jak i te srogie, z tygodniami mrozu poniżej -10°C. Inwestycja w wybór płytek na balkon lub taras o odpowiednich parametrach technicznych zwróci się z nawiązką w postaci trwałości i braku konieczności kosztownych napraw w przyszłości.

Co więcej, płytki o bardzo niskiej nasiąkliwości, takie jak gres porcelanowy, są bardziej odporne na działanie agresywnych środków czyszczących, które mogą być potrzebne do usuwania trudnych zabrudzeń po zimie. Ich gęsta struktura nie chłonie chemikaliów, co chroni powierzchnię przed matowieniem czy odbarwieniami. Myśląc długofalowo o pielęgnacji, ten parametr również odgrywa ważną rolę.

Podsumowując, mrozoodporność i niska nasiąkliwość to fundament. Pomijając te cechy, ryzykujesz zniszczenie tarasu w krótkim czasie. To inwestycja, która ma służyć latami, a nie na jeden sezon. Zawsze pytaj o deklarację mrozoodporności i sprawdź grupę nasiąkliwości w dokumentacji technicznej płytki przed zakupem.

Bezpieczeństwo przede wszystkim: Klasa antypoślizgowości płytek tarasowych

Bezpieczeństwo na tarasie, który przecież jest narażony na deszcz, śnieg czy nawet poranną rosę, jest kwestią absolutnie kluczową. Wystarczy chwila nieuwagi na śliskiej nawierzchni, aby popsuć sobie dzień, a nawet złamać coś poważnie. Dlatego wybierając płytki na taras zewnętrzny, należy zwrócić szczególną uwagę na ich antypoślizgowość.

Antypoślizgowość płytek mierzona jest w klasach oznaczanych literą R. Najczęściej spotykane klasy to od R9 do R13. Im wyższa wartość R, tym bardziej antypoślizgowa jest powierzchnia. R9 to minimalna antypoślizgowość stosowana w pomieszczeniach suchych, podczas gdy R13 jest zarezerwowana dla miejsc o bardzo wysokim ryzyku poślizgnięcia, takich jak baseny czy kuchnie przemysłowe.

Na tarasy zewnętrzne i balkony zazwyczaj rekomenduje się płytki o klasie antypoślizgowości R10 lub R11. Klasa R10 jest odpowiednia dla obszarów, które mogą być mokre, ale nie są stale narażone na strumienie wody, np. balkony częściowo zadaszone. Na otwartych tarasach, gdzie opady deszczu czy roztopiony śnieg mogą tworzyć kałuże, klasa R11 jest zdecydowanie lepszym, bardziej bezpiecznym wyborem.

Płytki z klasą R12 czy R13 mają zazwyczaj bardzo wyraźną, szorstką strukturę, która zapewnia maksymalne tarcie nawet w trudnych warunkach. Chociaż oferują najwyższy poziom bezpieczeństwa, ich bardzo chropowata powierzchnia może być trudniejsza w czyszczeniu, ponieważ brud może osadzać się w zagłębieniach. To jest ten moment, kiedy musimy znaleźć zdrowy kompromis między bezpieczeństwem a łatwością konserwacji.

Jak to działa w praktyce? Klasa R określana jest w testach laboratoryjnych metodą rampy. Osoba w odpowiednich butach wchodzi po rampie pokrytej płytkami z daną klasą. Rampa jest stopniowo pochylana. Kąt, przy którym osoba zaczyna się poślizgnąć, określa klasę antypoślizgowości. Na przykład, klasa R10 odpowiada kątowi poślizgu w zakresie 10°-19°, a R11 to 19°-27°.

Powierzchnia antypoślizgowa osiągana jest zazwyczaj przez specjalne wykończenie płytki, nadające jej strukturę – może to być delikatne fakturowanie, mikrograin lub bardziej wyraziste reliefy. Producenci stosują różne technologie, aby zapewnić przyczepność. Wizualnie możemy ocenić fakturę płytki, przejechać po niej palcem – płytka antypoślizgowa będzie stawiała wyczuwalny opór.

Z doświadczenia wiem, że nie warto lekceważyć tego parametru. Pamiętam przypadek sąsiadki, która położyła na swoim balkonie gładkie płytki, wyglądające identycznie jak te w jej salonie, niestety nieprzeznaczone na zewnątrz. Efekt? Po pierwszym deszczu balkon stał się istnym lodowiskiem. Upadek na twardą nawierzchnię tarasu może być znacznie groźniejszy niż na dywan w salonie.

Wybierając płytki na balkonie czy tarasie, zastanów się, jak intensywnie będzie on używany i jak często może być mokry. Jeśli masz małe dzieci lub osoby starsze, a taras jest często mokry od deszczu lub systemu nawadniania roślin, postaw na wyższą klasę R. Klasa R11 będzie dobrym, bezpiecznym standardem dla większości odkrytych tarasów. Klasa R10 wystarczy na zadaszony balkon.

Warto też zwrócić uwagę, że na niektórych płytkach oprócz klasy R podawana jest też klasa antypoślizgowości dla stóp bosych (np. klasy A, B, C), mierzona metodą brodzikową (PN-EN 16165 Załącznik B). Klasa C zapewnia najlepszą antypoślizgowość dla stóp bosych i jest istotna, jeśli taras będzie często używany jako strefa basenowa lub tuż przy wyjściu z domu na mokro, choć na tarasy zaleca się przede wszystkim R.

Estetyka gresu antypoślizgowego znacząco się poprawiła na przestrzeni lat. Dziś dostępne są płytki o wysokiej klasie R, które wyglądają bardzo stylowo i nowocześnie, imitując drewno, beton czy kamień, a jednocześnie mają powierzchnię zapewniającą bezpieczeństwo. Nie musisz wybierać między pięknem a bezpieczeństwem – współczesne technologie pozwalają połączyć jedno z drugim. Upewnij się jednak, że wybierasz gres antypoślizgowy dedykowany na zewnątrz – czasami wersje wewnętrzne tej samej kolekcji wyglądają podobnie, ale mają inną klasę R.

Zapamiętaj: dobra klasa antypoślizgowości (R10 lub R11 dla otwartego tarasu) to inwestycja w spokój i zdrowie Twoje oraz Twoich bliskich. Nie pozwól, aby śliska nawierzchnia zepsuła radość z korzystania z przestrzeni na świeżym powietrzu. To fundamentalny parametr przy wyborze płytek tarasowych.

Co ciekawe, na rynku są też dostępne specjalne preparaty zwiększające antypoślizgowość gładkich płytek, ale to rozwiązanie doraźne i mniej trwałe niż płytka z fabryczną strukturą. Wybieraj płytki z wbudowaną antypoślizgowością. Taki wybór minimalizuje ryzyko wypadku i pozwala cieszyć się tarasem bez obaw, nawet po ulewnym deszczu czy podczas pierwszych przymrozków. To jest to coś, co często wychodzi na pierwszy plan, kiedy pogoda daje się we znaki.

Grubość i trwałość: Jak wybrać płytki odporne na lata?

Jeśli marzy Ci się taras, który będzie wyglądał nienagannie przez lata, bez pęknięć, odprysków czy widocznych śladów zużycia, musisz spojrzeć pod powierzchnię i skupić się na solidności materiału. Grubość płytki i jej ogólna trwałość to parametry równie ważne, co mrozoodporność i antypoślizgowość.

Na zewnątrz, zwłaszcza na otwartych tarasach i ścieżkach, powierzchnia posadzki jest narażona na znacznie większe obciążenia niż w pomieszczeniach wewnętrznych. Meble ogrodowe, donice, ruch pieszy, a w niektórych przypadkach nawet obciążenia od śniegu czy lodu – wszystko to wpływa na trwałość płytki. Dlatego standardowe płytki wewnętrzne o grubości 6-8 mm są absolutnie niewystarczające na taras.

Coraz popularniejszym i rekomendowanym rozwiązaniem są płytki tarasowe o grubości 2 cm, często nazywane również płytkami 2.0 lub płytkami outdoor. Ta znacząco większa grubość przekłada się na niezrównaną wytrzymałość mechaniczną. Płytki 2 cm są odporne na punktowe obciążenia, uderzenia czy nawet ciężar dużych mebli czy ciężkich donic bez ryzyka pęknięcia. Ich wytrzymałość na zginanie i ściskanie jest wielokrotnie wyższa niż cieńszych odpowiedników.

Płytki 2 cm mają jeszcze jedną ogromną zaletę – sposób montażu. Mogą być układane tradycyjnie na kleju (wymagają stabilnej podbudowy betonowej), ale idealnie nadają się do układania na wspornikach (system tarasu wentylowanego) lub bezpośrednio na gruncie (żwir, piasek, trawa), tworząc ścieżki lub fragmenty tarasu bez użycia chemii budowlanej. To elastyczne rozwiązania montażowe, które dodatkowo zwiększają trwałość systemu, o czym jeszcze porozmawiamy.

Standardowe płytki tarasowe (cieńsze, np. 10-12 mm gresu) również mogą być stosowane, ale wymagają idealnie wykonanej, stabilnej i równej podbudowy betonowej z odpowiednimi spadkami i dylatacjami oraz montażu na specjalistycznym kleju mrozoodpornym. Są bardziej podatne na uszkodzenia w przypadku naprężeń wynikających z ruchów podłoża czy osiadania gruntu, co zdarza się częściej na zewnątrz niż wewnątrz budynku.

Poza grubością, ważna jest także odporność na ścieranie. Chociaż na tarasie nie chodzimy w butach na obcasach tak często jak w centrum handlowym, to piasek, ziemia czy drobne kamyczki przynoszone z ogrodu działają jak papier ścierny na powierzchnię płytki. Klasa ścieralności, oznaczana indeksem PEI (Porcelain Enamel Institute), wskazuje, jak szybko powierzchnia płytki będzie ulegać zmatowieniu pod wpływem tarcia. Na zewnątrz zaleca się płytki o wysokiej klasie PEI, najlepiej od PEI IV do PEI V. Płytki gresowe barwione w masie (gres techniczny) nie mają klasy PEI, ponieważ są jednolite na całej grubości, co sprawia, że ich ścieralność jest niemal niezauważalna – nawet intensywne użytkowanie nie powoduje zmian w wyglądzie.

Wybór materiału o wysokiej wytrzymałości to również odporność na uszkodzenia mechaniczne typu uderzenie. Upadająca doniczka, narzędzia ogrodowe – na tarasie łatwo o taki wypadek. Wytrzymały gres techniczny czy gres barwiony w masie o odpowiedniej grubości (idealnie 2 cm) poradzi sobie z takimi sytuacjami bez widocznego uszczerbku. Płytki o mniejszej grubości lub mniej spójnej strukturze mogą pękać lub odpryskiwać.

Inwestując w solidne płytki o odpowiedniej grubości i wysokiej odporności na ścieranie, zapewniasz swojemu tarasowi długowieczność. Oszczędzanie na grubości i jakości materiału zazwyczaj kończy się koniecznością remontu tarasu po kilku latach, co jest znacznie droższe i bardziej kłopotliwe niż jednorazowa inwestycja w materiał z najwyższej półki przeznaczony na zewnątrz.

Na rynku dostępnych jest wiele formatów płytek 2 cm, od klasycznych kwadratów (np. 60x60 cm) po duże prostokąty imitujące deski (np. 30x120 cm). Grubość 2 cm jest standardem dla płytek na taras wentylowany i układanych bezpośrednio na gruncie. W przypadku montażu na kleju, cieńsze, mrozoodporne płytki gresowe (ok. 10-12 mm) mogą być wystarczające, pod warunkiem, że podbudowa jest perfekcyjna.

Pamiętaj, że trwałość posadzki zależy nie tylko od samej płytki, ale również od jakości przygotowania podbudowy i sposobu montażu. Nawet najlepsze płytki pękną, jeśli podbudowa będzie niestabilna lub zabraknie odpowiednich dylatacji. W przypadku tarasów i balkonów, gdzie powierzchnia pracuje pod wpływem zmian temperatury i wilgotności, dylatacje są absolutnie konieczne – zarówno dylatacje brzegowe (przy ścianach, słupach), jak i powierzchniowe (co kilka metrów kwadratowych, tworzące "pola" tarasu).

Wybranie płytek o grubości 2 cm do systemu wentylowanego czy na podbudowę z kruszywa to obecnie jeden z najpewniejszych sposobów na trwały i bezproblemowy taras. Eliminujesz ryzyko odspojenia się płytek od kleju na skutek cykli zamrażania/rozmrażania i masz łatwy dostęp do warstw pod spodem w razie konieczności. Grubość 2 cm daje spokój na lata, co jest argumentem wartym każdej dodatkowej złotówki.

Estetyka i montaż: Wzory, imitacje i system tarasu wentylowanego

Kiedy już przebrniesz przez meandry technicznych parametrów, takich jak mrozoodporność, nasiąkliwość czy antypoślizgowość, przychodzi wreszcie czas na tę przyjemniejszą część wyboru płytek na taras zewnętrzny – estetykę. W końcu taras to przedłużenie naszego salonu, przestrzeń do wypoczynku i cieszenia się ogrodem. Jego wygląd ma znaczenie.

Współczesna technologia produkcji płytek ceramicznych i gresowych daje nam niemal nieograniczone możliwości aranżacyjne. Już dawno minęły czasy, kiedy zewnętrzne płytki były szare i nieciekawe. Dziś dostępne są płytki tarasowe w szerokiej gamie kolorów, formatów i wzorów, a co najważniejsze, doskonale imitują naturalne materiały, które w formie pierwotnej byłyby problematyczne na zewnątrz.

Niekwestionowanym hitem ostatnich lat są płytki imitujące drewno. Ich popularność wynika z połączenia ciepła i naturalnego piękna drewna z bezkompromisową trwałością i łatwością konserwacji gresu. Płytki drewnopodobne nie wymagają cyklicznego olejowania, nie gniją, nie próchnieją, nie atakują ich owady, są mrozoodporne i antypoślizgowe. Dostępne są w formatach przypominających deski, często o długości 120 cm czy nawet więcej, co pozwala na uzyskanie efektu prawdziwego tarasu z drewna, ale pozbawionego jego wad eksploatacyjnych. Co więcej, wzornictwo jest tak dopracowane, że z daleka trudno odróżnić płytkę od prawdziwej deski.

Inne popularne imitacje to płytki naśladujące kamień naturalny (np. trawertyn, łupek, granit), beton czy nawet metal. Pozwalają one na stworzenie różnorodnych stylów tarasu, od rustykalnego i śródziemnomorskiego (imitacja trawertynu czy cotto) po nowoczesny i minimalistyczny (imitacja betonu czy stali kortenowskiej). Ważne, aby pamiętać o wyborze imitacji z odpowiednią klasą antypoślizgowości dla zastosowań zewnętrznych.

Poza imitacjami, na rynku dostępne są również płytki o jednolitych kolorach (np. szarości, beże, czernie) oraz płytki klinkierowe w naturalnych, ceglastych odcieniach, które doskonale wpisują się w tradycyjną architekturę. Duży format płytek (np. 60x60 cm, 80x80 cm) optycznie powiększa przestrzeń tarasu i redukuje ilość fug, co dodatkowo ułatwia utrzymanie czystości i nadaje posadzce nowoczesny charakter. Mniejsze formaty, jak 30x30 cm czy 40x40 cm, są bardziej klasyczne i dobrze sprawdzają się na mniejszych powierzchniach.

Przejdźmy teraz do aspektu montażu, który w kontekście płytek zewnętrznych jest równie ważny, co sama płytka. Wybór sposobu montażu często podyktowany jest rodzajem podbudowy i grubością wybranych płytek. Standardowym sposobem jest montaż na klej na sztywnej podbudowie betonowej ze spadkiem, ale coraz częściej inwestorzy decydują się na system tarasu wentylowanego.

System tarasu wentylowanego polega na układaniu płytek o grubości 2 cm na specjalnych regulowanych wspornikach. Pomiędzy płytkami a podbudową (może to być beton, hydroizolacja na stropie czy nawet grunt) tworzy się przestrzeń wentylacyjna. Ta przestrzeń pozwala na swobodny odpływ wody opadowej pod płytkami, chroni warstwę hydroizolacji przed promieniami UV i wahaniami temperatury, a także pozwala na łatwe poprowadzenie instalacji (np. elektrycznych) pod posadzką.

Główne zalety systemu wentylowanego to brak konieczności stosowania kleju i fugi między płytkami (pozostają estetyczne szczeliny o szerokości kilku mm, np. 3-4 mm), co eliminuje ryzyko odspojenia się płytek na skutek mrozu lub pracy budynku. Jest to rozwiązanie szybsze w montażu (przygotowanie samej podbudowy może być szybsze) i umożliwia łatwą wymianę pojedynczej uszkodzonej płytki. Wsporniki pozwalają na idealne wypoziomowanie powierzchni, nawet gdy podbudowa ma spadki lub nierówności. O wybraniu płytek na taras wentylowany jest kluczowa dla zapewnienia długotrwałej wytrzymałości i estetyki tarasu, zwłaszcza na stropach nad pomieszczeniami.

Płytki 2 cm można również układać bezpośrednio na odpowiednio przygotowanej warstwie żwiru, piasku czy nawet trawie, tworząc tzw. suche tarasy lub ścieżki w ogrodzie. Taki sposób montażu jest szybki, ekologiczny (brak chemii budowlanej) i doskonale drenujący, co jest kluczowe dla trwałości posadzki zewnętrznej. Płytki ułożone na podkładzie z kruszywa zachowują swoje właściwości nawet w bardzo trudnych warunkach klimatycznych.

Bez względu na wybrany system montażu, estetyka płytek powinna harmonizować z architekturą domu i stylem ogrodu. Jasne, stonowane kolory (beże, szarości) powiększają przestrzeń i są ponadczasowe. Ciemniejsze odcienie dodają elegancji, ale mogą nagrzewać się bardziej na słońcu. Płytki imitujące naturalne materiały dodają charakteru, podczas gdy gładkie, jednolite płytki tworzą nowoczesne, minimalistyczne tło.

Pamiętaj również o wyborze koloru fugi (jeśli płytki są fugowane). Fuga może być dopasowana kolorystycznie do płytki, aby stała się niemal niewidoczna, lub kontrastowa, podkreślając rysunek posadzki. Na zewnątrz często wybiera się fugi cementowe dedykowane do użytku zewnętrznego, mrozoodporne i elastyczne, najlepiej o podwyższonej odporności na zabrudzenia i pleśń. W przypadku systemu wentylowanego fuga jest "sucha" i często po prostu wpuszczana w szczeliny między płytkami drobniejsza frakcja kruszywa lub po prostu szczeliny pozostają puste z estetycznymi dystansami.

Finalny wybór wzoru, koloru i formatu płytek to wisienka na torcie procesu decyzyjnego, ale nie należy zapominać o podstawowych parametrach technicznych i odpowiednim systemie montażu. Tylko połączenie trwałych, funkcjonalnych płytek z fachowym układaniem gwarantuje, że Twój taras będzie cieszył oko i służył bezproblemowo przez długie lata, będąc prawdziwym powodem do dumy, a nie kolejnym punktem na liście "rzeczy do zrobienia" w przyszłości.